hættr

a.

1) dangerous (slíkr maðr er hættastr, ef);

2) dangerously ill (vera, liggja, h.);

3) exposed to danger; ekki h. fyrir vápnum, proof against weapons;

4) e-m er hætt við e-u, one is in danger of; var Þuríði við engu meini hætt, Thurid was out of danger;

5) doubtful, uncertain.

* * *

1.

adj. dangerous; slíkr maðr er hættastr, ef hann vill sik til þess hafa at göra þér mein, Fms. i. 199; grýttu þeir þaðan á þá, var þat miklu hættara, Eg. 581.

2. exposed to danger; hest þarf svá at búa, at ekki sé hann hættr fyrir vápnum, Sks. 403.

3. medic., hættr við dauða, dangerously ill, Jb. 406; þá er herra Rafn var mjök hættr, when R. was sinking fast, Bs. i. 784; hón lá hætt, Korm. 164, (einhættr, q. v.): in mod. times hætt is used indecl., hann, hón, liggr hætt; þeir, þær liggja hætt, he, she, they lie dangerously ill.

4. neut., e-m er hætt við e-u, to be in danger of; var Þuríði við engu meini hætt, Th. was out of danger, Ísl. ii. 340; mun Þorkatli bróður þínum við engu hætt? Gísl. 28; nú hyggr maðr sér hætt við bana, Grág. i. 497; öðrum ætlaða ek þat mundi hættara en mér, methought that would be more dangerous to others than to me, Nj. 85, 260.

2.

part. of hætta, having left off, having done; eg er hættr að lesa, I have left off reading.